POZNAJMY SIĘ!
Mam na imię Klaudia i jestem mamą, żoną, przedsiębiorczynią… a przede wszystkim sobą! Znam swoje wartości, wiem, w jakim kierunku zmierzam i jestem ważna dla samej siebie. Dlatego dbam o siebie na co dzień, a nie tylko od święta. Chcę Ci pokazać, jak możesz to zrobić! Ale tak bez spiny. To miłe miejsce. Pokazuję Ci mój punkt widzenia oraz dostępne opcje, a działanie należy do Ciebie (o ile tego właśnie chcesz!). Oprócz tego znajdziesz tu różne sposoby ułatwiania sobie życia, recencje książek, seriali i podcastów oraz treści o endometriozie i minimalizmie. Zrób sobie coś pysznego do picia i zapraszam do czytania!
CO MOGĘ DLA CIEBIE ZROBIĆ!
Chcesz bym pisała dla Ciebie? Nie ma problemu! Jestem copywriterką z doświadczeniem. Specjalizuję się w artykułach blogowych na temat dbania o siebie, rozwoju osobistego oraz macierzyństwa. Piszę także na inne tematy. Chętnie przygotuję treści do sklepu internetowego, na Landing Page oraz do newslettera. Piszę także teksty we współpracy z markami (Poster Store, Bee.pl). Chcesz ze mną współpracować? Napisz do mnie na blog@kocipunktwidzenia!

JAK MOGĘ CI POMÓC?

  • 1
    NEWSLETTER
    Zapisz się, by otrzymywać dwutygodnik, w którym pokazuję, jak odzyskać czas dla siebie i żyć w zgodzie ze sobą.
    Czytaj więcej
  • 2
    WSPÓŁPRACA
    Chcesz, bym napisała o Twojej firmie lub produkcie na blogu? Kliknij tu, by poznać szczegóły!
    Czytaj więcej
  • 3
    COPYWRITING
    Chcesz, bym pisała dla Ciebie? Kliknij tu i poznaj szczegóły!
    Czytaj więcej

ZACZNIJ CZYTAĆ TUTAJ

Przeczytaj najnowsze wpisy!

Co jest dla ciebie naprawdę ważne?



Zastanawiałaś się kiedyś, co jest dla ciebie w życiu najważniejsze? Myślałaś kiedyś o tym, czego naprawdę od życia chcesz? Ale tak tylko ty, tak szczerze i z głębi serca. Nie o tym, czego wymagają od ciebie inni, ale po prostu jakie są potrzeby twojego (i tylko twojego) serca. Być może tak, a być może tylko ci się wydaje, że tak. Często tak naprawdę gonimy za oczekiwaniami innych ludzi, a nie swoimi pragnieniami. I dziś, z okazji niedzieli, czyli dnia dbania o siebie, zastanowimy się właśnie nad tym, czego tak naprawdę chcemy. A na koniec zweryfikujemy, czy tak naprawdę dążymy do własnych celów.


Oczekiwania społeczeństwa wobec kobiet

Często jest tak, że swoje marzenia, cele, plany zakopujemy gdzieś głęboko, bo społeczeństwo ma wobec nas zupełnie inne oczekiwania. Wzorowa uczennica nie może zostać fryzjerką, bo musi spełnić się na studiach i pracować w „dobrej pracy”. Co to w ogóle za pojęcie "dobra praca"? Czy dobra praca to nie po prostu taka, w której się dobrze czujemy i którą lubimy? Kobieta musi urodzić dziecko, bo takie są oczekiwania społeczeństwa. Musi chcieć mieć dzieci i musi być potem na każde zawołanie tych dzieci. Kobieta musi prowadzić dom i mieć porządek, bo tego oczekują od niej inni. A to, że nie lubi sprzątać, a bałagan (bałagan, nie brud) jej nie przeszkadza – nie ma najmniejszego znaczenia.

Oczekiwania i wymagania bliskich

A co wtedy, gdy to bliscy są tacy wymagający? Mają swoje potrzeby i w tym natłoku i niezdrowym egoizmie nie zauważają w ogóle twoich potrzeb. Obiad ma być gotowy, mimo że ty miałaś flow i pracowałaś nad super projektem, albo przeciwnie - leżysz z migreną od rana i nie możesz sobie z nią poradzić. Nie, masz to rzucić, zacisnąć zęby i zrobić obiad, bo mąż tego oczekuje. I ty idziesz, i jak ta gosposia robisz obiad, przedkładając potrzeby męża (które mógł zaspokoić sam) przed swoje pragnienia i potrzeby.

Stawiaj jasno granice, albo wejdą ci na głowę

Albo zupełnie inna sytuacja, tak często spotykana. Być może nie jesteś osobą wierzącą, albo jesteś weganką, albo cokolwiek innego. Ale jeśli babcia każe iść do kościoła – idziesz. Jeśli babcia da serniczek – jesz. Na nic twoje sprzeciwy. W końcu nie masz ochoty się kłócić i ulegasz. A to też niedobrze. Powinnaś jasno stawiać granice i trzymać się tego, co sama postanowiłaś. A innym naprawdę nic do tego! Jeśli cię kochają, powinni przestać mieć wobec ciebie tego typu oczekiwania.

Zaspokajanie ambicji rodziców

Ale najczęściej spotykam się (wśród znajomych chociażby) z zaspokajaniem ambicji rodziców. Wiesz, ja to nie lubię tych studiów, ale rodzice chcą, bym je skończyła. Wiesz, chciałabym być fryzjerką, ale rodzice każą mi studiować matematykę. Wiesz, chciałabym rzucić to wszystko, wyjechać gdzieś, ale rodzice… Ileż razy spełniamy ambicje swoich rodziców, zamiast swoich. Ileż to razy zamiast cieszyć się życiem, męczymy się w nim, bo przecież rodzice od nas tego wymagają. Nie oczekują, oni już wymagają. Grożą, że jeśli rzucisz studia, wyrzucą cię z domu.

Ambicje rodziców to coś, co ciężko pokonać. Ja na szczęście nie miałam tego problemu, ale spotkałam się z nim naprawdę wiele razy. Gdy wybierałam szkołę średnią, wszyscy oczekiwali ode mnie, że pójdę do liceum, a potem na studia. Wybrałam technikum. A teraz pracuję. I to licealiści nie raz proszą mnie o radę czy pomoc. Nie czuję, żebym coś straciła. Naprawdę. Ale jeśli uległabym presji otoczenia, na pewno nie miałabym tak fajnego życia, jakie mam teraz.

A już tym bardziej nie miałabym pieniędzy na leczenie. Ale to teraz mniej istotne.

Spełnianie ambicji innych ludzi nie jest dobrym pomysłem. Moja mama marzyła, by być lekarzem, więc spełnię jej marzenie i ja będę lekarzem. A jakie jest twoje marzenie? To jest ważniejsze. Każdy z nas dostał swoje życie i swoje szanse. Jedni mogli je wykorzystać, inni je. Jedni wykorzystali je dobrze, inni nie. I to nie jest twoja wina, twój problem, a już tym bardziej nie jesteś nic nikomu winna.


Jakie są twoje prawdziwe pragnienia, cele, potrzeby?

Zastanów się w końcu, czego chcesz ty. Co jest dla ciebie ważne w życiu? Może tak naprawdę nie marzysz o willi z basenem, a o małym domku gdzieś na skraju lasu? A może tak jak ja – o domku na wsi i własnym podwórku? Wcale nie chcę mieszkać w mieście i dążę do tego, by to zmienić. I to nic, że społeczeństwo czy bliscy wmawiają mi, że w centrum miasta będzie mi lepiej. Ba! Może powinnam przeprowadzić się do Wrocławia! Co mi da taka wiocha zabita dechami, w której nic się nie dzieje?

Ano, da mi najwięcej. Bo ja nie chcę, by się dużo działo. Chcę ciszy, spokoju, natury, własnego podwórka. Śniadań na tarasie i śpiewu ptaków o poranku. Nie chcę zgiełku miasta.

I mogłabym sprostać oczekiwaniom innych, ale mam swoje plany i cele w życiu. A co jest celem i wartością w twoim życiu?

Zastanów się nad odpowiedzią na to pytanie. Nie jest to proste. Na początek trzeba przerzucić przez sito wszystko, za czym teraz gonisz. Okaże się, że połowy z tych rzeczy nie chcesz ty, tylko twoi bliscy, rodzice, dziadkowie, czy sąsiedzi, których opinia, nie wiedzieć czemu, jest dla ciebie tak ważna.

Aby dobrze odpowiedzieć sobie na to pytanie, pomyśl, kim tak naprawdę jesteś. Jaka jesteś? Czy jesteś introwertykiem (jak ja), czy ekstrawertykiem. Jakie to ma znaczenie? Cóż, ode mnie pewna osoba wymaga zachowań czysto ekstrawertycznych, a ja jestem introwertykiem i nie zamierzam tym oczekiwaniom sprostać.

Jaka jesteś? Czy lubisz ciszę, czy hałas? Wolisz miasto czy wieś? Wolisz mocne cardio czy spokojną jogę? Wolisz ciastko z kremem czy sałatkę? Wolisz filmy czy książki? Zadaj sobie jak najwięcej takich pytań. One doprowadzą cię do odpowiedzi, co lubisz najbardziej i jaka naprawdę jesteś. Nie jaką osobę grasz przed innymi. Te pytania obnażą prawdziwą ciebie.

Czego tak naprawdę pragnę?

A wtedy zadaj sobie pytanie: czego tak naprawdę pragnę? Czego tak naprawdę chcę od życia? Do czego chcę dążyć? Co chcę osiągnąć?

Być może właśnie teraz okaże się, że te studia, to tak naprawdę ambicja rodziców, a nie twoja. Być może chodzisz do kościoła tylko dlatego, że inni tego oczekują. Być może nie jesteś weganką, bo babci będzie przykro, że nie chcesz mięsa do obiadu. Być może nie założyłaś własnej firmy, choć bardzo tego chcesz, bo twoi bliscy cię wyśmiali i wolą, być pracowała w znienawidzonej pracy. Być może…


Wyświetl ten post na Instagramie.

Zaczęłam się trochę bawić fotografią. Chciałabym, by moje zdjęcia były zachęcające, a nie nudne (jak to bywało wcześniej). Mam nadzieję, że ci się spodoba moja nowa odsłona. Możesz mieć wrażenie, że wszędzie jestem tak samo ubrana. A ja po prostu nie mam szafy wypchanej ubraniami. Mam tyle, ile trzeba, choć w sumie i tak za dużo. Mieszczę się w trzech szufladach i mam kilka wieszakow z sukienkami. Nie żałuję, że mam mało, bo minimalizm jest mi bardzo bliski, choć ciągle nad nim pracuje. A ty masz capsule wardrobe? Co według ciebie jest niezbędne? 👗 #sukienki #sukienka #sukienkawkwiaty #wiosna2020 #springtime #spring2020 #springclothes #wiosenneubrania #sypialnia #mojasypialnia #flatlaypoland #flatlaytoday #łóżko #nałóżku #creativephotography #kreatywnafotografia #kreatywne #kreatywnezdjęcia #mojeubrania #capsulewardrobe #szafakapsułkowa #minimalizm #wzorzyste
Post udostępniony przez Klaudia Jaroszewska (@kocipunktwidzenia)

Asertywność - egoizm czy własne zdanie?

Pamiętaj, że nie musisz zgadzać się na wszystko. Nie musisz (ba! Nawet nie jesteś w stanie) zadowolić wszystkich. Czasem powinnaś odmówić, powiedzieć po prostu nie. Nie tłumaczyć się, nie szukać wymówek. Nie. To powinna być twoja odpowiedź. Jasne, komuś może się zrobić przykro. A czy tobie nie robi się przykro, że wszyscy cię mają gdzieś i musisz się godzić na ich widzi-mi-się? Czy oni biorą pod uwagę to, że tobie będzie przykro? Nie? To może pora też przestać zwracać na to uwagę?

Asertywność jest bardzo ważna. Posiadanie własnego zdania i trzymanie się go jest cenną umiejętnością, którą powinno się pielęgnować i rozwijać. Dzięki nim twoje życie będzie twoje. Będziesz się nim cieszyć i będziesz się w nim spełniać.

Być może zostaniesz uznana za egoistkę. Być może ktoś stwierdzi, że teraz to już na nic się nie zgadzasz. To może być prawda, ale wyniknie ona tylko z tego, że w końcu przestaniesz godzić się na rzeczy, na które godziłaś się tylko dlatego, że nie potrafiłaś odmawiać. Tak naprawdę godziłaś się na to, czego wcale nie chciałaś. A to warto zmienić, by żyć w zgodzie ze sobą.

A ty, co sądzisz na ten temat?

Komentarze

  1. Bardzo ładny i ważny post.Ode mnie np rodzina oczekuje że zostanę w Belgii bo lepsza przyszłość itd ale ja się trzymam swojego i wierzę że w Polsce będę czuć się lepiej.

    Miłej niedzieli :)
    Zpolskidopolski.blogspot.con

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Polska na prawdę nie jest taka zła. Nie mówię teraz, bo teraz koronawirus spowodował ogromne zamieszanie, ale zarabiam dobrze, pracuję w normalnych godzinach. Jest zielono, spokojnie. Ja naprawdę Polskę kocham i wierzę, że ty także tu będziesz dobrze się czuć :)

      Usuń
  2. Ja uważam że sztuka odmawiania jest bardzo ważna. Moja rodzina od dawna chciała mieć weterynarza w rodzinie. Bo lekarz bo dobrze płatna praca i to wydawało mi się na początku super sprawą. Gdyby nie to że w pewnym momencie będąc w technikum gdzieś zagubiłam samą siebie. Teraz wbrew wszystkim jestem na kierunku związanym z dogoterapia i pracą z psami. I wiem że to co chcę robić.. Chociaż i tak słyszałam milion razy od znajomych że to kierunek po którym nic nie będę miała. Ale co z tego ?
    by-tala.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Właśnie... rodzina chciała, ale jakoś wśród nich żadnego chętnego nie było. Dobrze, że postawiłaśna swoim!

      Usuń
  3. Staram się być asertywna, choć różnie to wychodzi, choćby ze względu na moje miękkie serce i empatię. Lubię spokój, ciszę. Mięso niestety muszę jeść, inaczej słabnę, ale i tak ograniczam jak mogę. Do kościoła chodzę dla samej siebie. Nikt by mnie nie zmusił do robienia czegoś wbrew sobie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dobrze, że się starasz :) wiesz, mięso niektórzy jedzą, bo muszą, bo lubią. Mi nic do tego. Tak trzymaj!

      Usuń
  4. Myślę, że asertywność jest unikatowa w dzisiejszych czasach. Wiele osób nie potrafi odmówić i śmiało ulega sugestiom. Sama staram się być asertywna, lecz niestety nie zawsze mi się to udaje.

    Carrrolina Blog-klik

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nikomu nie uda się zawsze być w 100% asertywnym, ale ważne, by żyć własnym życiem, a nie wymaganiami innych :)

      Usuń
  5. Asertywna staram się być, ale rożnie to czasem wychodzi.

    OdpowiedzUsuń
  6. Sama miewam czasami problem z asertywnością. Świetny wpis

    OdpowiedzUsuń
  7. Jestem asertywna i jestem z tego faktu dumna, bo uważam, że to wspaniała cecha :) Fajnie, że poruszyłaś taki temat!
    PS Obserwuję i w wolnej chwili zapraszam w odwiedziny do mojego pachnącego świata :D

    OdpowiedzUsuń
  8. Odkąd pamiętam zawsze lubiłam postawić na swoim, nie przejmowałam się zbytnio opiniami innych. Starałam się wybierać to, co ja chcę a nie inni. Asertywność to cudowna cecha :) Pozdrawiam Cię i dziękuję za wpis na tak ważny temat :D

    OdpowiedzUsuń
  9. Na całe szczęście moi rodzice są bardzo wyrozumiali i nigdy nie narzucali mi swojego zdania i wymagań. Zawsze dawali mi wolną rękę i to ja decydowałam o tym, do jakiej szkoły chcę iść, co planuję w życiu robić. Jestem im za to ogromnie wdzięczna!

    Aktualnie jedyne, czego pragnę to bliscy wokół, spokój i praktykowanie wdzięczności właśnie. Doceniając to, co, jak wygląda nasze życie tu i teraz sprawiamy, że codzienność jest przyjemniejsza. :)

    OdpowiedzUsuń
  10. ja niestety mając 29 lat jakoś utraciłam przez pracę pewność siebie 2 lata temu i nie mogę się pozbierać do dzisiaj... wiem, że nie jestem już taka jak kiedyś i trudno mi znowu złapać odpowiednie tory w głowie :) al próbuję :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Próbuj! W końcu się uda. Albo wybierz się na dobrą terapię, one potrafią zdziałać cuda :)

      Usuń
  11. Całe szczęście nigdy nie miałam problemu ze stawianiem granic ;)

    OdpowiedzUsuń
  12. Ja po prostu chcę czuć się szczęśliwa....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Myślę, że to jest marzenie wielu z nas: po prostu być szczęśliwym.

      Usuń
  13. Świetny artykuł, zgadzam się z Tobą całkowicie! Ja zawsze byłam osobą, która szła pod prąd, na studia poszłam (bo chciałam), wybrałam kierunek, który mnie interesował. Tylko raz poszłam za radą rodziców, kiedy wybierałam liceum i okazało się, że to była kompletna porażka... Oczywiście zmieniłam liceum i rodzice zrozumieli, że ja wiem najlepiej co jest dla mnie dobre :D
    Oby więcej było tak wartościowych i mądrych blogerek.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję za miłe słowa! :)

      Dobrze, że rodzice zrozumieli, że wolisz sama podejmować decyzje :)

      Usuń
  14. Nauka asertywności to ciężka sprawa. Tak samo, jak stawianie granic, głównie sobie. Warto się za to zabrać, bo procentuje i daje poczucie wolności, a inni doceniają, choć mogą się początkowo buntować.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiadomo, że na początku będą się buntować. Ale masz rację, w końcu każdy to doceni.

      Usuń
  15. Bardzo mądry tekst. Asertywności dopiero się uczę, wymogło ode mnie otoczenie. Ciężko niektórym zaakceptować, że chcę inaczej żyć i myśleć.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję. Otoczenie w końcu zrozumie, że nie wygra. Twoje życie należy do ciebie.

      Usuń
  16. To jest takie smutne, że ludzie wciąż czują się upoważnieni do ingerowania w cudzie życie... Wiele osób, które nie mają w sobie tej asertywności i nie chcą zawieść otoczenia, podejmuje poważne decyzje w oparciu o niewłaściwe pobudki, a później mierzy się z frustracją i zwyczajnym brakiem szczęścia. A kto tak naprawdę byłby gotów na wzięcie odpowiedzialności za wybory, których "pomógł" dokonać? Czy taki ktoś donosi ciążę za kobietę, która nie chciała dziecka, przeżyje za nią poród i zajmie się jej potomkiem, jeśli w niej jednak nie obudzi się żaden "instynkt macierzyński"? Czy utrzyma kogoś, kto jednak nie sprawdzi się w sugerowanym zawodzie albo nie znajdzie w nim pracy? Nikt za nas nie przeżyje życia, więc nikt poza nami nie powinien też o nim decydować.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Właśnie, oczekują od nas podjęcia takich decyzji, jakich sami chcą, a potem znikają i nie ma od nich w ogóle pomocy ani zrozumienia.

      Usuń
  17. u mnie też lekko nie jest, tym bardziej przez ten czas w zamknięciu, który dodatkowo psychicznie mnie obciążał ale już powoli wracam do siebie i wiem że dla mnie w zasadzie wszystko jest ważne - wszystko co było przed koroną - zwykłe, spokojne zycie to było coś!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za każdy komentarz. Wszystkie Twoje słowa motywują mnie do dalszego działania. Jeśli blog Ci się spodobał, koniecznie zaobserwuj i bądź na bieżąco!