POZNAJMY SIĘ!
Hej! Jestem Klaudia i zapraszam cię do mojego miejsca w sieci. Jeśli chcesz ułatwić sobie życie i odzyskać czas dla siebie - dobrze trafiłaś. Nauczę cię, jak sprawić, by żyło ci się łatwiej oraz jak zadbać o siebie (szczególnie gdy nie masz czasu ani pieniędzy). Pokażę ci także, jak oszczędzać pieniądze. Mam nadzieję, że miło spędzisz u mnie czas. Chciałabym być dla ciebie wsparciem. Prywatnie jestem żoną wspaniałego mężczyzny i mamą Małego Człowieka. Lubię się rozwijać i nie potrafię stać w miejscu. Mam minimalistyczną duszę, która ciągle każe mi pozbywać się nadmiaru. Lubię czytać i spędzać czas na świeżym powietrzu.
CO MOGĘ DLA CIEBIE ZROBIĆ!
Jestem coprywriterką z doświadczeniem w pisaniu tekstów na blogi, strony www, sklepy internetowe. Piszę także teksty we współpracy z markami (Poster Store, Bee.pl). Napisałam dwa ebooki, które możesz zakupić w moim sklepie. Jeśli chcesz się ze mną skontaktować - czekam na twoją wiadomość. Możesz być pewna, że odpiszę na e-mail.

JAK MOGĘ CI POMÓC?

  • 1
    NEWSLETTER
    Przeczytaj list od serca i treści, których nie ma nigdzie indziej.
    Czytaj więcej
  • 2
    INSTAGRAM
    Odwiedź mój sklep i dowiedz się, co mam w ofercie.
    Czytaj więcej
  • 3
    WSPÓŁPRACA
    Napisz do mnie i razem ustalimy warunki współpracy.
    Czytaj więcej

ZACZNIJ CZYTAĆ TUTAJ

Przeczytaj najnowsze wpisy!

Jestem Matką Polką


Miau wszystkim. Bardzo prosiliście o historię, więc jak zwykle - przy okazji piątku - pojawia się nowa historia. Zostałem Matka Polką z prawdziwego zdarzenia. Dokładnie dwa razy. To w kocie zostaje i jeśli bym musiał - zostałbym i trzeci raz. Instynkt macierzyński mam we krwi. No co? Kiedyś byłem dziewczynką! Pamiętacie to jeszcze? Taki wstyd... ale dzięki temu jestem jaki jestem i nic co kocie nie jest mi obce. Zacznijmy jednak od początku... 
Dawno, dawno temu, za górami, za lasami, daleko od morza, czyli na Dolnym Śląsku - tu mieszkam... ale o czym ja? A, no tak. Dawno, dawno temu i tak dalej wydarzyła się historia, która na zawsze zmieniła bieg ludzkości. Człowiek wylądował na księżycu. A potem to już z górki i ładnych parę  lat później pojawiłem się ja. Kot. 


No dobra, już nie przedłużam. 

Samiec mojej Pańci wychodził na dwór. Oczywiście, mimo moich błagań i uniżania się, nie zabrał mnie ze sobą. Postanowiłem narobić mu do kapci. Napotkałem jednak dwa problemy - on nie ma kapci, a ja umiem sikać tylko do kuwety. Cały plan diabli wzięły i leżałem po prostu obrażony. 

Samiec wszedł do domu i zawołał Pańcię. Wyszła z nim. Za chwilę wrócili. Wzięli miskę i mój kochany kocyk i wyszli znów. 

Yeeeeaaaa! Wyprowadzili się, w końcu! Oł jeee. OOO... O jeeee!!! Je je jeeee!

A nie. Wrócili. A taki byłem szczęśliwy. No cóż, ten moment i tak kiedyś musi nadejść, a wtedy to będzie mój dom. Moje pieniądze. Moja armia. A potem tylko władza nad światem. Buaaahahahhaha!


Ale nie ważne. Nic nie widzieliście. Ja też w sumie nic nie widziałem oprócz miski. Za to słyszałem. Słyszałem doskonale. Idealny dźwięk. Czysty. To nie udawanie. Miska miałczała! I to bardzo głośno. Poszedłem więc za Pańcią. Postawiła miskę na podłodze. Zobaczyłem w niej kocyk. Już wiedziałem, co tak miałczy. Ale byłem głupi. Miska nie może miałczeć. To przecież kocyk. Chyba mój kocyk jest bardzo głodny i samotny, skoro tak płacze. 

Już miałem do niego podejść, ale mnie powstrzymali. Nie pozwolili mi. Nie dali mi podejść do mojego własnego kocyka, w mojej misce, w moim domu. I gdzie ta moja władza?!

Ciocia-babcia wzięła strzykawkę bez igły i uzupełniła tam rozcieńczone mleczko. Niczego innego nie mieliśmy. Podeszła do kocyka. Super, nakarmi go - pomyślałem. I będzie cicho. 


Jak bardzo się myliłem! Wzięła czarną kulkę z tego kocyka. To ona tak piszczała. I dała tej kulce mleczko. Wiedziałem już - to kotek. Moje dziecko! Ale, ale. Miska dalej wydawała dźwięki. Okazało się, że było tak moje drugie dziecko. 

To nic, że nie wychodzę z domu. To nic, że jestem wykastrowany. To moje dzieci! Moje i tyle. Widać podobieństwo.Też mają łapy, oczy i wąsy. Mają? Mają. Czyli to moje dzieci. 


- Dajcie mi moje dzieci! - krzyczałem. Ale oni mnie nie słuchali. Zajmowali się maluszkami, głaskali, przytulali i karmili. Myli malutkie oczka. Bo te moje dzieci dopiero je otworzyły. A ja chciałem pomóc. 

Dopiero po kilku godzinach udało mi się dopchać do nich. Odtrąciłem rękę cioci-babci. Kazałem jej się trzymać z daleka. Patrzyła na mnie nieufnie, ale nie przeszkadzała.

- Kobieto, to ja jestem ich matką. Wiem, co mam robić. Spokojnie - powiedziałem do niej i zająłem się dziećmi. 

Były brudne, to też je dokładnie umyłem. A one mnie ugniatały. I nie krzyczały. Przytulały się do mnie. Chodziły po mnie. Chciały jeść, ale tego zrobić nie mogłem. To zrobi ciocia-babcia. Ja nie mam takich możliwości. 

Przytulałem maluchy, aż w końcu zasnęły ze mną spokojnie. 

Kilka dni później Samiec znalazł im kochający dom i już nie miałem moich dzieci. Do czasu. 


Gdy Pańcia z Samcem już się wyprowadzili, mój plan przejęcia władzy nad światem rozwijał się bardzo szybko. Dzieci odchowałem, więc mogłem mieć czas na pasje i przyjemności. Aż tu nagle, kiedyś przyjechali w odwiedziny. A miałczącym pudełkiem. 


- O nie... - pomyślałem. 

Wyszły z niego dwa maluchy. To zdecydowanie też moje dzieci, bo były do mnie podobne. Miały ten... oczy, uszy i w ogóle. No moje jak nic. 

Plan przejęcia władzy znów musiał poczekać. 


A ja musiałem zająć się dziećmi. A te chodziły za mną  jak szalone. Robiły to, co ja. A gdy chciałem je umyć, warczały. No cóż, nie wszystkie dzieci są grzeczne...

Komentarze

Prześlij komentarz

Dziękuję za każdy komentarz. Wszystkie Twoje słowa motywują mnie do dalszego działania. Jeśli blog Ci się spodobał, koniecznie zaobserwuj i bądź na bieżąco!